Neem de tijd om te herstellen na het verlies van je hond
Belangrijk om te weten is dat het rouwproces een tijd kan duren. Om echt goed te herstellen van het verlies van je hond moet je de tijd nemen. Dit is een van de belangrijkste tips die we je kunnen geven. Dit betekent niet dat je in de tussentijd niets onderneemt. Het gaat erom dat je het een plek in je leven geeft zodat je weer verder met de dag kunt. De echte rouwverwerking, de emotionele kant, dat duurt vaak een stuk langer. Soms denken baasjes jaren later nog terug aan de goede oude dagen met hun hond en laten ze een traantje.
Niemand weet hoe lang je nodig hebt om helemaal te herstellen van het verlies van je hond. Het overlijden kan een soort traumatisch effect hebben waardoor je er niet over na wilt denken. Sommige mensen sluiten zich helemaal en worden lethargisch. Andere proberen juist zoveel mogelijk te ondernemen om afgeleid te blijven. Iedereen gaat er anders mee om, maar uiteindelijk moet je de realiteit onder ogen zien dat je hond overleden is. Pas dan kan de echte rouwverwerking beginnen.
Rouwverwerking bij het overlijden van je hond
Het beste is om je rouwverwerking al te beginnen vanaf het krijgen van de hond. We leven in een tijdelijke wereld. Alles is vergankelijk, alles zal vergaan. Om hier van tevoren bij stil te staan maakt je sterker op het moment dat het gebeurt. Je bent dan de hele tijd al voorbereid op het overlijden van je hond. De rouwverwerking van het verlies komt dan minder hard aan, omdat je het altijd al verwacht hebt. Juist op de onverwachte momenten is het het moeilijkst.
Dit betekent niet dat je elke dag bij jezelf moet denken: “Mijn hond gaat dood.” Dit brengt je in een negatieve spiraal waardoor je misschien niet meer kunt genieten van de aanwezigheid van je lieve viervoeter. Laat het vooral ook niet de positieve momenten beïnvloeden. Je moet samen kunnen genieten van het leven. Veel filosofische stromingen hebben lang nagedacht over wat je kunt doen met het rouwproces. Je kunt bijvoorbeeld denken aan het Griekse stoïcisme.
Hoe kun je rouwen na het verlies van je hond?
Het verlies van je hond is erg genoeg. Je wilt er het liefste zo snel mogelijk van dat gevoel af zijn. Toch moet je jezelf de tijd gunnen om te rouwen. Wat vaak helpt is om een ceremonie te maken. Een begrafenis of crematie voor je hond, net zoals je bij een familielid zou doen.
Om niet verrast te worden door de rouwverwerking is het goed om te weten hoe een mens een verlies ervaart. Je ziet namelijk dezelfde volgorde terug bij eenieder die het verlies van hun hond voor de kiezen krijgt.
Ontkenning
Dit eerste stadium komt niet bij iedereen voor, maar is wel kenmerkend de eerste reactie soms. Als jij helaas de brenger van het slechte nieuws bent voor een familielid wordt je soms niet meteen geloofd. Precies dit is de onbewuste ontkenning die achter het ongeloof sluimert. “Het zal toch niet?” is de respons, maar het familielid komt niet op die woorden. In plaats daarvan wordt er gevraagd om te stoppen met het maken van grappen.
Boosheid
Wanneer de realiteit inzinkt wil je niets liever dan van dat nare gevoel af. Veel emoties komen tegelijk op je af waardoor als het ware de stoppen door slaan in je lichaam en geest. Als noodrem heeft je geest iets nodig om zich op te fixeren. Deze emoties mogen niet intern blijven hangen omdat het dan schade toebrengt. Als uitweg ga je van alles verzinnen om de vinger naar te wijzen. De auto die te hard reed waardoor je hond nu overleden is. Of de dierenarts die het verlies van je hond niet kon voorkomen. Ongeacht of het realistisch is, je boosheid wordt op iets of iemand buiten je geprojecteerd. In het geval van bijvoorbeeld kanker waar eigenlijk niemand voor aan te wijzen valt als schuldige, leggen sommige mensen de schuld bij God neer. Langzaamaan begint ook deze boosheid weg te ebben en komen we aan bij het volgende stadium.
Onderhandeling
Dit is de halfwegzone. Veel emoties hebben nog geen plek kunnen vinden na het overlijden van je hond. De eerste schok is voorbij en op de achtergrond merk je nog wat boosheid. Onderhandeling is een belangrijk onderdeel van rouwverwerking. Je probeert te zoeken naar hoe je het had kunnen voorkomen. “Had ik misschien ander voedsel moeten kopen?” of “Was ik maar thuisgebleven toen het gebeurde, dan had ik iets kunnen doen.” zijn voorbeelden van interne vragen die je bezighouden.
Het is een verdedigingsmechanisme om niet vol in één keer met de realiteit te maken te krijgen. Stukje voor stukje moet dat bewustzijn er komen. Sommige beginnen in hun gedachten te experimenteren zoals “Was ik maar in plaats van mijn hond dood gegaan.” Uiteindelijk is dit een stuk reflectie op de voorbijgaande periode. Wat is er goed gegaan, wat is er fout gegaan? Je kunt er alleen lering uit trekken.
Depressie
Net nu je denkt dat je alles gehad hebt krijg je nog één laatste opdonder. Je merkt dat je energie lager wordt en je hebt eigenlijk nergens zin in. Het denken gaat langzaam, je hoofd zit in het verleden. Steeds maar weer opnieuw denk je terug aan de momenten voor het overlijden van je hond. Maar niet op de positieve manier. Wanneer de meeste mensen over het verleden spreken hebben ze het over de goede oude dagen. Iemand in een depressieve staat echter beschikt echter enkel over beelden van twijfel, spijt en teleurstelling. Een goed moment uit het verleden bijvoorbeeld wordt gemakkelijk omgebogen tot iets negatiefs tijdens de rouwverwerking van het verlies van je hond. “Was ik maar vaker naar het park gegaan met hem.” of “Waarom heb ik nooit dat speeltje gekocht? Je wist toch dat hij er dol op was?” zullen ongetwijfeld in je opgekomen zijn. Deze depressie na het verlies van je hond kan nog lang duren. Het zwelt aan en slinkt weer weg.
Aanvaarding
Uiteindelijk komt er een punt dat het genoeg is geweest. Je wilt je niet meer zo voelen. Misschien heb je een unieke ingeving gekregen tijdens het rouwproces. Hoe dan ook begint dit altijd met het aanvaarden van het verlies van je hond. Het valt niet om te keren en de enige weg is voorwaarts. Door vooral positieve, productieve dingen te doen waarbij je het resultaat zelf kunt zien start je weer de motor die je geest en emoties nodig hebben. Tijdens de aanvaardingsperiode valt de depressie als een zware mantel van je af. Je krijgt weer energie en kunt weer helder nadenken. Laat het overlijden van je hond je niet stoppen om de draad weer op te pakken.
Hoe lang duurt het rouwen om je overleden hond?
Gemiddeld duurt de rouwverwerking minimaal een jaar. Hoe sterker de band met je hond was, hoe langer het duurt. Ook leeftijd speelt een rol. Ouderen hebben al het een en ander meegemaakt in hun leven, waaronder het verlies van een dierbare. Dit maakt het iets makkelijker om alles een plek te geven. Voor een kind wat voor het eerst te maken krijgt met het overlijden van een hond kan het een traumatische ervaring zijn. Het is daarom aan te raden om goed bij de rest van je gezin te checken hoe zij ermee omgaan.
Het ontwikkelen van gezonde manieren om om te gaan met het verlies van je hond is essentieel. Zeker bij jongeren kunnen ze in hun boze of depressieve staat gaan drinken of drugs gebruiken. Je wilt deze omvormen naar bijvoorbeeld bokszaktrainingen waar ze hun woede in kunnen uiten of juist meditatieve sessies als er behoefte is aan zelfbeheersing. Zij hebben zeker baat bij tips hoe ze beter met verlies om kunnen gaan.
Uiteindelijk duurt het rouwen om je overleden hond bij iedereen langer of korter. Je kunt alleen stappen nemen om er zo snel mogelijk weer bovenop te komen. Dit doe je door resoluut de dagelijkse bezigheden te blijven oppakken. Structuur is het beste wat je kan hebben bij een rouwverwerking. Door jezelf te laten zien dat je productieve dagen kan hebben, krijg je sneller de wil om je over het overlijden van je hond heen te zetten.
Nog een nieuwe hond nemen na het verlies van je vorige?
Na het ervaren van zo’n heftige periode, moet je dan nog wel een nieuwe hond nemen na het verlies van je vorige? Het spreekt voor zich, maar als je nog niet de rouwverwerking van je vorige hond hebt doorlopen is het niet verstandig om een nieuwe te nemen. Toch komt het voor dat mensen een soort ‘vervanging’ willen hebben voor hetgeen ze verloren hebben. Dit komt nooit ten goede van zowel het baasje als de hond. Frustraties kunnen afgereageerd worden of het baasje ziet elke keer de overleden hond terug in de huidige.
Als je moeite hebt met het verlies van je hond is het aan te raden naar de huisarts te gaan. Zij kunnen je verder helpen en de nodige hulpmiddelen geven om verder te gaan.
Dat gezegd hebbende is het verder geen probleem om een nieuwe hond te nemen als je er volledig bovenop bent. Het kan juist een bevrijdend gevoel geven, alsof je je verleden hebt overwonnen.
De praktische zaken regelen na het overlijden van je hond
Na het overlijden van je hond zijn er een paar praktische zaken die geregeld moeten worden. Het kan zeker moeilijk zijn om met praktische dingen bezig te zijn midden in het rouwproces, maar toch zal het moeten gebeuren. Het is dan wel handig als je voorbereid bent op de kosten zoals een begrafenis of crematie.
Denk daarom van tevoren na hoe jij het zou willen hebben na het verlies van je hond. Om de kosten betaalbaar te houden raden we sterk aan om ook je oude hond te verzekeren. Op deze manier heb je altijd de garantie dat er voldoende geld beschikbaar is voor een waardig afscheid. Wil je een begrafenis? Wil je een crematie? Dit zijn allemaal beslissingen die je nu kunt afwegen. Verder zijn er nog een paar vragen die je jezelf kunt stellen om de periode zo stressvrij mogelijk te maken. Hoe zeg je je hondenverzekering op? Lees daar onze tekst over het aanvragen van een hondenverzekering voor.
Mag je zelf je huisdier begraven in Nederland? Ja dat mag in Nederland zolang de grond waarop het gebeurt van jou is. Bovendien zijn er bepaalde voorwaarden die verschillen per gemeente. Vraag deze informatie tijdig op bij je eigen gemeente.
